“Hatay için önerilen yerleşme fikri, ilginç bir şekilde meşrulaştırılmış bir gecekondu formatını çağrıştırıyor. Ancak bu format, mimarlık pratiğinin bilgisi ile birleştiriliyor. Salt bir kullanıcı inisiyatifine bırakılmış, ucu açık ve kontrolsüz bir yerleşme kültürü önerilmeyip; yerel otorite tarafından katılımcı bir anlayışla regüle edilmiş, yani ana hatları çizilmiş esnek, geriye çekilmiş bir kural koyuculuğu (otorite) tarif ediliyor. Yerleşme formatı olarak Hatay’ın yerel mimarisi ile hane halkının demografik büyüme/eklenme/çoğalma alışkanlıklarını baştan kabul eden, öneri sunduğu ‘gündelik yaşam pratikleri’ matrisi üzerinden çeşitlenebilen ve zenginleşen, insanlara seçme hakkı veren bir yerleşim önerisi sunan…”

Şehrin en küçük birim olan mahalle, şehirlerin yalnız fiziksel yapısını belirleyen bir etken değil, aynı zamanda çeşitli meselelerin çözüldüğü, merkezi ve yerel hizmet amaçları çerçevesinde şekillenen hem idari hem de sosyal bir ünitedir. Mahalle aynı zamanda, onu oluşturan toplumun sahip olduğu değerler bütününü yansıtan toplumsal bir olgudur. Mahalle denilen yerleşim birimleri bina ve insanların rastgele yoğunlaştığı ya da seyrekleştiği anlar olmayıp çok sıkı neden-sonuç ilişkilerine dayalı, sosyal, tarihsel ve coğrafi çevre itibariyle oluşan ve gelişen alanlardır.