“Turgutreis Yaşam Merkezi projesi, yerel yönetim tarafından talep edilen bir otoparkın ele alınırken kentin yaşantısının çok mütevazı program eklentileriyle nasıl zenginleştirilebileceğini gösteriyor. Neredeyse tüm güne yayılan karma bir program ile konumlandığı yapı adasının yakın çevresinde cazip bir gündelik yaşam öneriyor. Ustaca yarattığı yapay topografya yorumu ile bir yandan otoparkı gizlerken, bir yandan da kentliyi yumuşak bir hareket ile üst kotta yarattığı seyir terasına ulaştırıyor. Alandaki mevcut ağaçları korurken yarattığı nişlerde küçük nefeslenme mekânları yaratıyor. Kesitte yarım kat kademelendirilmiş kapalı otopark doğal ve pasif havalandırma olanakları yaratırken, güneş enerjisinden faydalanmak, yağmur sularını yeniden kullanmak gibi önerilerle yerel ölçekteki bir biyoklimatik duyarlılığa da vurgu yapılması nedeniyle…”

Turgutreis Yaşam Merkezi, 1970’lerde sahip olduğu balıkçı kasabası niteliğini; turizm, emekli göçü ve rant yapılaşmasıyla yitirmiş bir sahil beldesinin, bu dönüşümle değişen ihtiyaçlarına çözüm arandığı ve kaybettiği kent hafızasını canlandırmayı amaçlayan bir kamu yatırımıdır. İhtiyaç programı, ilk etapta beldenin araç parklama kapasitesini artırmaya yönelik katlı otopark ile sınırlı iken, yerel yönetimlerle program yeniden ele alınmış ve kent için daha etkin bir mimari söylem hedeflenmiştir. Komşu park peyzajını canlandırıp üzerine de örten, kat otoparkını yapının çekirdeğinde saklayan, içerisinde yerel halkın ve turistlerin kent mutfağını deneyimleyebileceği bir hal/restoran ile zanaatkâr atölyeleri bulunan tasarım, yaklaşık 8.000 m² kapalı alana sahiptir. Yapı adası, yarısı yeşil alan olmak üzere toplam 15.000 m²’den fazla açık alan düzenlemesi ile kent için alternatif toplanma ve etkinlik alanı olacaktır.