“Endüstriyel üretimi toplumsal hafızanın korunması gereken bir parçası olarak kabul ederek geçmiş endüstri kültürünün yok olmaya yüz tutmuş izleri ile yeni eklemelerin birlikte yaşamasını öne çıkaran ve bölgenin doğal yapısı ile farklı dönemlerde yapılan eklemelerle şekillenmiş olan endüstriyel yapı stokunun birlikteliğini vurgulayan özenli ve duyarlı tasarım stratejisi; geçmiş üretim süreçlerinin toplumsal anlamını mimari tasarımla ortaya çıkarma ve koruma hedefiyle tanımlanan kamuya dönük mesajı nedeniyle…”

Alan üzerinde farklı dönemlerde ekleme ve çıkarmalara maruz kalmış bir yapı stoku bulunmaktadır. Bunlardan en eski olanı Lavuar Binası, yığma taş duvarları ve ahşap çatı strüktüre sahip, yapının hemen karşısında bulunan atölye yapısı ise erken dönem betonarme bir yapıdır. Ana yaklaşım, kömür işçiliği ve üretim sürecini, kültürel bir zenginlik, korunması gereken bir hafıza parçası olarak kabul ederek ortaya çıkmıştır. Bu minvalde projenin üzerine konumlanacağı zemin “bağlamsal olarak” kültür hafızası zemini olacaktır. Mimari müdahale olarak prensip kararları, niteliksiz eklerin kaldırılması, özgün mimari elemanların en az müdahale ile sağlamlaştırılarak korunması olarak özetlenebilir. Yapılacak ek yapılar, endüstri mirasına ait, cesur tutumla yapısal elemanların “ekspozisyonu” olarak oluşacaktır. Kent hafızasında farkında olmadan yer etmiş bu yapısal tutum, yeni kültür kampüsünde bilinçli bir kimlik oluşturma çabası olarak ortaya çıkmaktadır.